Εμάς μας ρωτήσατε?

Καίτε, μολύνετε, καταστρέφετε... Τι ακριβώς? Το σκυλόσπιτο του γείτονα επειδή ο σκύλος του γαυγίζει τη νύχτα και σας εκνευρίζει? Την αυλή της πεθεράς σας με την οποία δεν μπορέιτε να συμβιώσετε?

Το ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ διαλύετε...

Έχετε συνειδητοποιήσει ότι αυτό που λέμε περιβάλλον, φύση, υπήρχε πολύ πριν την εμφάνιση του ζώου που λέγεται "άνθρωπος"? Ότι δε σας είχε ανάγκη αλλά δυστυχώς έπρεπε να σας φιλοξενήσει?

Εσείς το έχετε ανάγκη!

Σας δόθηκε για να μπορέσετε να ζήσετε τη σύντομη ζωούλα σας... Σας δόθηκε για να στεγάσετε το μίζερο εγώ σας...
Κι εσείς το μόνο που κάνετε είναι να ρουφάτε μέρα με τη μέρα όση ζωή έχει απομείνει σε αυτό.
Ωχαδελφισμός κι εγωισμός: "Δε βαριέσαι αδερφέ μου? Μέχρι να γίνει κάποια συναταρακτική αλλαγή ΕΓΩ θα έχω φύγει."

Ωραία λοιπόν, εσείς θα έχετε φύγει. Εμάς μας ρωτήσατε?
Αναλογιστήκατε ποτέ ότι για τα παιδιά σας το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο?
Σκεφτήκατε ότι θα σέρνονται σαν άρρωστα ζώα βουτώντας μέσα σε λάσπες για μια γουλιά νερό, παρακαλώντας για μία μόνο καθαρή αναπνοή?
Αναρωτηθήκατε αν τα εγγόνια σας θα μαθαίνουν στο σχολείο: "Ο ουρανός είναι γαλάζιος. Τα δέντρα είναι πράσινα."?

Ενδιαφερθήκατε ρε μαλάκες?

Η ελευθερία ενός ατόμου σταματά εκεί που εμποδίζεται η ελευθερία του άλλου. Η δική σας ελευθερία καταπατά τη δική μας. Η απληστία, ο εγωισμός, η αδιαφορία, όλα αυτά που εσείς νομίζετε ότι αποτελούν μέρος της ελευθερίας σας, στερούν από εμάς το δικαίωμα να ζήσουμε σαν άνθρωποι...

Να θυμάστε ότι η ελευθερία σας περιλαμβάνει και την υποχρέωση να παραδώσετε στους επόμενους έναν κόσμο στον οποίο θα αξίζει να ζουν. Όπως αυτός που παραλάβατε εσείς. Έναν κόσμο που θα δίνει στους νέους τη δύναμη και το κουράγιο για να παλέψουν να τον κρατήσουν γερό και δυνατό. Ένα κόσμο με ΖΩΗ...

Τότε μόνο ίσως να σας συγχωρέσει... ο Θεός (σε όποιον κι αν πιστεύει ο καθένας), η φύση, η ζωή...