Η γενιά του φραπέ ξύπνησε...

Έτσι δε μας αποκαλούν οι μεγαλύτεροι? "Η γενιά του φραπέ, του ταβλιού και της τηλεόρασης..." Μια γενιά που τα βρήκε όλα έτοιμα, που δε χρειάστηκε να φτιάξει τίποτα γιατί το τραπέζι ήταν ήδη στρωμένο γι'αυτήν... Μια γενιά που έχοντας τα πάντα στο χέρι, όλες τις ανέσεις και όσα οι προηγούμενοι δεν είχαν τη δυνατότητα να απολαύσουν, ασχολείται μόνο με το "αραλίκι"... Δεν ξέρει να σκέφτεται, να προβληματίζεται, να πολιτικοποιείται, να αγωνίζεται... Κάθεται σε μια πολυθρόνα κρατώντας ένα τηλεχειριστήριο , είτε είναι της τηλεόρασης είτε κάποιου βιντεοπαιχνιδιού, στο χέρι και συζητά μόνο για σαχλοέρωτες, ποδόσφαιρό και ψώνια, χειραγωγούμενη από τους "μεγάλους" και υποταγμένη στο σύστημα...

Μας κατηγορούν για το πως μας κατέντησαν? Να ονειρευόμαστε να γίνουμε μεγαλοστελέχη μιας επιχείρησης? Εξαρτήματα της "θεάς" μηχανής της μακντοναλντοποίησης και της κοκακολοποιήσης των πάντων? Να θεωρούμε σκοπό της ζωής μας να κυκλοφορούμε με ένα ακριβό αυτοκίνητο και ένας χαρτοφύλακας να γίνει προέκταση του χεριού μας?

Να λοιπόν που δεν είναι έτσι... Να που η γενιά του φραπέ ξύπνησε... Δεν κατάφεραν να μας μετατρέψουν σε ρομπότ... Δεν κατάφεραν να μας πείσουν να θυσιάσουμε τα όνειρα και τις ιδεές μας στο βωμό του χρήματος και της δόξας... Είμαστε εδώ!

Είμαστε εδώ και παλεύουμε... Προσπαθούμε να κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί πιο δυνατά από το θόρυβο του αλυσοπρίονου που καταξεσκίζει την ελπίδα...

Παλεύουμε γι'αυτά που οι προηγούμενοι από εμάς κέρδισαν για εμάς με αγώνες. Για να εξασφαλίσουμε αυτά που έχουμε, και που θέλουν να μας πάρουν, για τους επόμενους που θα έρθουν. Για να εξασφαλίσουμε ακόμα περισσότερα. Για να αφήσουμε ΚΑΤΙ στο σύντομο πέρασμά μας από αυτόν τον κόσμο...

Δε θα σταματήσουμε όσα εμπόδια και να μας βάλουν...

Δε θα πέσουμε όσες φορές και να σκοντάψουμε...

Θα φωνάζουμε ακόμα και αν κάνουν πως δε μας ακούν...

Θα διαδηλώνουμε ακόμα και αν μας χτυπούν...

Θα ελπίζουμε για πάντα, γιατί η καρδιά μας το αντέχει...

Θα είμαστε εδω...