Εδώ ο κόσμος καίγεται... Βαρκούλες (θα) αρμενίζουν

Παραθέτω ένα κείμενο μιας φίλης απο Θεσσαλονίκη. (Ευχαριστώ Σοφία)


Δεν ξέρω πραγματικά τι να πω.

Ποιος άνθρωπος θα μπορούσε να κάνει τέτοιο κακό. Εδώ και 4 μέρες η τηλεόραση δείχνει μόνο φρίκη. Όλη η Ελλάδα καίγεται. Δεν φοβάμαι καμία φυσική καταστροφή. Ούτε σεισμούς ούτε πλημμύρες. Τη φωτιά όμως την τρέμω.

Σε λίγες μέρες θα ψηφίσω για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές. Θα πρέπει να εκλέξω τους εκπρόσωπους μου. Ξέρετε κάτι? Εγώ δεν θέλω να ψηφίσω κανέναν τους. Ούτε μπλε, ούτε πράσινους, ούτε κόκκινους, Γιατί στην τελική όλοι ίδιοι είναι. Όλοι έσπευσαν να κάνουν την βόλτα τους στα καμένα και όλοι έσπευσαν να εκφράσουν τα συλλυπητήρια τους στις οικογένειες των νεκρών. Των νεκρών... Άραγε ο φρικτότερος θάνατος δεν είναι να καείς ζωντανός? Να βλέπεις τις φλόγες να έρχονται και να μην μπορείς να κανείς τίποτα? Άραγε πώς ένιωθε αυτή η μάνα όταν έβλεπε ότι θα χάνονταν και αυτή και τα παιδιά της. Δεν θα μάθουμε ποτέ...καλύτερα να μη μάθουμε ποτέ.

Χθες το απόγευμα έκλεισα την τηλεόραση και άρχισα να κλαίω. Να κλαίω από απελπισία. Να κλαίω από θλίψη για τον θάνατο τόσών ανθρώπων. Να κλαίω από αγανάκτηση. Ούτε εγώ ήξερα γιατί. Μάλλον για να ξεσπάσω την οργή μου κάπου.

Αν θα σκότωνα αυτούς που έβαλα τις φωτιές? Δεν ξέρω αν θα τους σκότωνα. Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να τους κάνουμε κάτι πολύ χειρότερο. Δεν ξέρω τι. Μπορεί να μιλάει η οργή μου τώρα αλλά αυτό που τους αξίζει είναι χειρότερο από το να πεθάνουν.

Μιλάνε όλη μέρα για σκοπιμότητες. Οικονομικές, πολιτικές,...Άλλοι μιλάνε για ευθύνες. Το θέμα είναι: κάνει κάποιος κάτι? Κανείς! Οι περιοχές κηρύχθηκαν αναδασωτέες. Ε και? Μήπως θα μπορέσουν ποτέ να αναδασώσουν τόσα στρέμματα καμένης γης? Πώς? Τι μέσα? Χρειάζονται άπειρα δεντρίλια, άπειροι άνθρωποι και άπειρα χρήματα. Και αυτή τη στιγμή που έχει καεί ένα μεγάλο μέρος των καλλιεργειών (και κυρίως των ελιών) η χώρα είναι αδύνατο σχεδόν να αντεπεξέλθει οικονομικά (μπορούμε ακόμα όλοι να ξεχάσουμε τις παροχές που τάζουν όλα τα κόμματα προεκλογικά…το ταμείο είναι μείον βλέπετε….) Θα μπορέσουν να ξαναφέρουν πίσω τα ζώα που κάηκαν? Εγώ είμαι η πρώτη που αν ζητήσουν εθελοντές για αναδάσωση θα πάω. Θα ζητήσουν όμως?

Πρέπει οι Έλληνες να αποκτήσουμε όλοι οικολογική συνείδηση. Είναι κρίμα που δεν υπάρχουν κόμματα οικολόγων (και μιλάω για σοβαρούς οικολόγους όπως οι Πράσινοι στην Γερμανία όχι κάποιους γελοίους και γραφικούς που υπάρχουν στην Ελλάδα) με ισχυρή φωνή. Πότε περιμένουν να ξυπνήσουν όλοι; Όταν θα φτάσει η θερμοκρασία 50 βαθμούς? Όταν το χειμώνα, που δεν είναι και πολύ μακριά, στην Αθήνα θα θέλουμε φουσκωτές βαρκούλες να διασχίσουμε τους δρόμους? Η μάλλον μπορούμε να κινούμαστε αποκλειστικά με βάρκες. ΘΑ λύσουμε και το πρόβλημα της ρύπανσης που θα δημιουργηθεί.

Ναι ναι… Να γίνουμε κάτι σαν τη Βενετία. Θα είναι εξαιρετικός τουριστικός προορισμός. Καλύτερος ίσως από τη Βενετία. Αυτοί καρναβάλι έχουν μόνο τον Φεβρουάριο…ενώ εμείς είμαστε καρναβάλια όλο τον χρόνο!